Vechten

Wat is dat toch, dat vechten mannen mateloos interesseert en intrigeert. Jongens zijn gek op schiet en vechtspelletjes. Gisterenavond zat ik met een van mijn zoons Tomb Raider met Lara Croft te kijken. Een sexy meisje met een schietgeweer en ook veel mannen natuurlijk die met elkaar vechten. Mijn zoons komen met het zappen vaak uit bij de commerciëlen met die actie en vechtfilms. Voetbal is volgens mij een afgeleide van die oerstrijd tussen mannen. Geen wonder dat dat miljoenen mannnen elke dag weer interesseert. En verbroedert misschien wel, hoewel...

Ik zat een paar jaar geleden iedere maand met een groepje vrienden rond een kampvuurtje. We spraken met elkaar over waar we zoal mee bezig waren zowel in ons binnenste als in de buitenwereld We deden ook leuke dingen met elkaar zoals een avondje drummen, kanöen of een pot voetbal. Op een avond hadden twee mannen wat irritatie naar elkaar. Een van de twee zei: ’ik wil jou even ontmoeten, hiernaast op het veldje’. Spannend vond ik dat. We stonden met z’n zessen om die 2 heen die met elkaar begonnen te vechten. Niet met de vuist maar worstelen. Ik dacht, dit is wel ok zolang we zorgen dat het niet uit de hand loopt. Zonder dat iemand van de groep tussenbeide hoefde te komen eindigde de strijd lachend. Ik voelde een soort roes en enorme verbroedering zoals we daar op een gegeven moment in een scrum met z’n allen stonden. Even later bij het vuur hoefde er niets meer gezegd te worden.

Op die vaderzoon weekenden dagen we de vaders uit met elkaar te worstelen. Niets hoeft maar velen gaan die uitdaging aan. Ik voel soms dat wanneer ik uitgedaagd word door een van de mannen dat er iets ‘speelt’. Zo leren we elkaar in de strijd beter kennen.

Ondertussen kwam ook zoon twee er bij zitten. Beiden hebben tegenwoordig zo’n smartphone. De nieuwe manier van film kijken geloof ik: één oog op de tv en het andere op de mobiel. Zoon twee zegt dan na 5 minuten: ‘wat een B(ud..) film zeg”. Meisjes die vechten, zelfs een lekker ding, niet interessant.

Raymond